Wczesne lata i wykształcenie artystyczne
Janusz Józefowicz urodził się 3 lipca 1959 roku w Świeciu. Zanim stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych reżyserów i choreografów w Polsce, zdobywał wykształcenie artystyczne w różnych ośrodkach. Ukończył Szkołę Podstawową w Borzechowie, a następnie III Liceum Ogólnokształcące im. Unii Lubelskiej w Lublinie. W 1984 roku uzyskał dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Równolegle rozwijał pasję do tańca, ucząc się w Szkole Wokalno-Tanecznej w Koszęcinie oraz w Pradze.
Początki kariery scenicznej
Jego talent w pełni zabłysnął już podczas studiów. Za rolę Marco w spektaklu dyplomowym Widok z mostu Arthura Millera otrzymał nagrodę dla najbardziej utalentowanego studenta na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Współpracował również przy spektaklu dyplomowym Złe zachowanie w reżyserii Andrzeja Strzeleckiego, który okazał się wydarzeniem artystycznym sezonu.
W latach 80. Janusz Józefowicz rozwijał swój warsztat za granicą. W 1990 roku otrzymał stypendium rządu amerykańskiego, dzięki któremu mógł pracować z tancerzami z całego świata. Prowadził też zajęcia choreograficzne w Berlinie Zachodnim i organizował awangardowe projekty artystyczne w Niemczech.
Przełomowy musical Metro
Najważniejszym momentem w karierze Józefowicza stało się stworzenie musicalu Metro, którego premiera odbyła się 30 stycznia 1991 roku w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. To przełomowe dzieło, opowiadające o marzeniach i rozczarowaniach młodych artystów, szybko zdobyło ogromną popularność.
16 kwietnia 1992 roku Metro zadebiutowało na Broadwayu w Minskoff Theatre, gdzie zostało entuzjastycznie przyjęte. Spektakl otrzymał nominację do Tony Award za najlepszą partyturę teatralną. Sukces pozwolił na wystawienie musicalu w Rosji, gdzie w 2001 roku Józefowicz został uhonorowany Złotą Maską – najważniejszą rosyjską nagrodą teatralną – za reżyserię.
Artysta zbudował zespół od podstaw, odkrywając takie gwiazdy jak Edyta Górniak, Robert Janowski czy Michał Milowicz. Do dziś Metro pozostaje kultowym spektaklem, granym ponad 1300 razy.
Studio Buffo i dalsze sukcesy teatralne
Od 1992 roku Janusz Józefowicz pełni funkcję dyrektora artystycznego Teatru Studio Buffo, który stał się wiodącą sceną muzyczną w Polsce. W ciągu trzech dekad stworzył tu dziesiątki spektakli, takich jak Piotruś Pan, Romeo i Julia czy Panna Tutli Putli na podstawie dramatu Witkacego.
Jego twórczość wykracza poza granice Polski. Wyreżyserował rosyjskie wersje musicali Prorok i Czarownice z Eastwick, a także współpracował z Rogerem Watersem przy operze Ça Ira. W 2011 roku zaskoczył świat premierą Polity – pierwszego na świecie musicalu w technologii 3D live.
Życie prywatne i rodzina
Janusz Józefowicz był dwukrotnie żonowany. Z pierwszego małżeństwa z Danutą ma dwoje dzieci – Kamilę i Jakuba. W 2008 roku poślubił Nataszę Urbańską, z którą jest związany od lat 90. Para poznała się podczas pracy przy Metrze. W tym samym roku na świat przyszła ich córka, Kalina.
W 2025 roku rodzina artysty powiększyła się – jego syn Jakub został ojcem dziewczynki o imieniu Janeczka. Józefowicz cieszy się więc nie tylko sławą zawodową, ale także szczęściem rodzinnym.
Nagrody i uznanie międzynarodowe
Za swoje osiągnięcia artystyczne Janusz Józefowicz został uhonorowany wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. W 2014 roku otrzymał srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2020 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 roku zdobył Grand Prix za musical Polita na Międzynarodowym Festiwalu Musicalowym w Korei Południowej.
Janusz Józefowicz dziś
Choć ma już ponad sześćdziesiąt lat, wciąż pełni rolę mentora dla młodych artystów. Jego spektakle w Studio Buffo przyciągają widzów, a innowacyjne projekty, takie jak Julietta&Romeo czy Piotruś Pan w technologii 3D, pokazują, że wciąż jest pionierem w dziedzinie teatru muzycznego.
Janusz Józefowicz to nie tylko twórca, ale także wizjoner. Jego dorobek artystyczny obejmuje setki przedstawień, a Metro pozostaje symbolem polskiego musicalu. Dzięki niemu kolejne pokolenia widzów odkrywają magię teatru.
Jestem dziennikarzem z zamiłowania i zawodu, dla którego każda opowiedziana historia ma znaczenie. Wierzę, że odpowiednio dobrane słowa mogą nie tylko informować, ale także inspirować, budować mosty między ludźmi.
